Pagne...

Eerlijk gezegd: ik vind niets vrouwelijker dan het dragen van een pagne.

Het is aangenaam om dragen en gemakkelijk ook.

Je slaat een breed stuk stof rond de heupen, knoopt het vast met de stof zelf of met 2 lintjes.
Vrouwelijke vormen komen er mooi in tot uiting.

Een gemis in onze Westerse samenleving?

Voor eeuwig...

Veel ouders hebben geen naam voor hun baby bij de geboorte.

Als ik hen de vraag stel: "Hoe ga je je kindje noemen?" , krijg ik meestal als antwoord: "Je ne sais pas. Mais vous pouvez m'aider et lui donner un nom."
Ik heb het gretig aangenomen...

Paul, Lisa, Erika...deze namen zullen misschien voor het eerst te horen zijn in Afrika...?

Wat vakjargon...

Het is even wennen als je als verwende, Europese vroedvrouw in een Afrikaans verloskwartier terechtkomt.
Het militair ziekenhuis had vorig jaar een gemiddelde van 6000 bevallingen op jaarbasis.
Ik denk dat er dit jaar meer zijn, gezien het ziekenhuis van Talangai vernield is door de gebeurtenissen van begin maart dit jaar en de zwangeren van daar naar hier komen.
Zij doen gemiddeld meer dan 10 bevallingen per dag: de rekensom is dus snel gemaakt...

Je kan niet verlangen dat ze je zomaar accepteren en respecteren als vreemde vroedvrouw en ik stel mij dus tot doel hard te werken. Ik zeg het eerlijk: het voelt als een doop...

De omstandigheden waarin de vroedvrouwen werken zijn erbarmelijk: wankele, veroeste bevallingstafels, een reanimatietafel zonder zuurstos en geen warme lamp, 1 aspiratiesonde voor alle babys. Ik zou een lange lijst kunnen maken , maar...

Vroedvrouwen doen hier alles, ja, alles!! Stuitliggingen, tweelingen, bloedingen stelpen, baarmoederhalsrupturen hechten, babys reanimeren,...
Ik moet ze bewonderen...Ja, het zijn sterke vrouwen, onze Afrikaanse vroedvrouwen.

Als zwangeren op verloskwartier toekomen, hebben ze hun 8 maanden voorschrift of pakket bij. Dit wil zeggen dat ze zelf alle materiaal nodig om te bevallen moeten voorzien, ttz. 2 paar steriele handschoenen, vingerlingen, alcohol, enz...
Verder dragen ze ook de kost voor de begeleiding door de vroedvrouw en 1 nacht materniteit, dwz. 25000Fcfa of 38,5 euro (misschien een optie in deze crisistijd...).

Moeders arbeiden in het bureau van de vroedvrouw. Dit wil zeggen dat er 3 bedden met matras naast een bureau met stoelen staan. Soms zitten er 4 of meer vrouwen op 1 bed...
Wanneer ze volledige ontsluiting hebben worden ze overgebracht naar de verloskamer.

Na de bevalling 1 nacht materniteit en dan gaan ze naar huis. Verder geen begeleiding...(vroedvrouwen: hier is werk!).

Ik heb begrepen dat er een grote nood aan GVO (gezondheidsvoorlichting) is.
Op alle vlakken: van sanitaire hygiene, tot info rond anticonceptie, enz...
Er is zoals een vroedvrouw uit het team zelf zegt: "une negligence generale"...

Mijn doel is een langetermijn relatie aan te gaan met hen.
Ik heb de WHO doeleinden gekozen als streefpunt.

Ik kijk reeds uit naar de volgende keer!

Pointe Indienne

Uitgestrekte vlakten , met delen verbrande aarde en zwaar zanderige wegen...
Een fakkel als symbool voor de plaats waar voor het eerst petroleum gevonden is in de ondergrond.

En dan...de natuur in haar volle schoonheid die zich voor onze ogen ontvouwt. Rust en stilte die ons omarmen. Gefluit van enkele vogels.

Wat verder op een parelgrijs strand bezaait met kleine, dode visjes, sardines, blinkend aan de oppervlakte.
Een rustige zee en in de verte een vissersboot. 2 mannen roeien in totale harmonie.

Een wandeling met als gezelschap een ondergaande zon zoals een eierdooier.

Pointe Indienne...ete Indien....

"Maman"...aan alle moeders van de wereld!

Wanneer een jonger (en zelfs ouder) iemand een vrouw aanspreekt, spreekt hij ze aan met "maman" (op zijn Frans).

Het woord is doordrongen van respect en liefde.

Een wereld van gevoel en emotie opent zich.

Het is mij ook overkomen...

On a un surplus...!

Het militair ziekenhuis van Brazzaville telt gemiddeld 700 bevallngen per jaar.

Ik denk , dat er dit jaar meer zijn...
Dit, omdat het ziekenhuis van Talangai vernield is door de gebeurtenissen van begin maart en de zwangeren van daar naar hier komen.
En, hun ziekenhuis maakt geen onderscheid tussen arm of rijk, tussen geloofsovertuiging of...

Vandaag, een gewone dag in de week.
Er is een vloed van barenden. En, veel pasgeboren baby's...

Als de mama's bevallen zijn worden de baby's even aan de moeder getoond en dan in een apart bedje gelegd. Een armbandje met de naam van de baby wordt niet aangebracht (wisselen van baby's kan gemakkelijk gebeuren).

Als de moeders bevallen zijn worden ze samen met hun baby naar de materniteit gebracht.

Nog 2 mama's in arbeid en....

Plots roept een boze papa aan de deur van de verloskamer waar zijn pasgeboren kind gebleven is?!
De vroedvrouwen lopen snel alle verloskamers af: er liggen nog 2 mama's en...3 baby's.

"Ici", roept een vroedvrouw, "on a un surplus!"

Mondele- moyindo

Mondele, moyindo : blanke, zwarte...

Het zijn onze eerste dagen op de verloskamer. We zijn in gesprek met een vriendelijke vroedvrouw van het militair hospitaal.

Plots zegt ze: "Toi, tu es mondele, et moi...je suis moyindo...!"

Haar uitspraak voelt gelijkwaardig aan.

La pharmacie

Een lieve apotheker uit Elingen heeft haar stock gemaakt en alles wat ze niet meer nodig heeft meegegeven voor Afrika.
Een valies vol met medicatie, windels; spuiten,...

Ze is veilig in Brazzaville geraakt.

Ik heb ze overgemaakt aan de apotheker van het militair ziekenhuis. Hij apprecieert onze daad.
We slaan nog een praatje en hij vertelt ons , over hoe het werken is in Afrika.

De conclusie luidt: "Vous faites peu avec beaucoup, nous faisons beaucoup avec peu".

Ik apprecieer ze hoe langer hoe meer, de Afrikanen....

C'est ou que ca te fait mal?

Dit weekend zijn we uitgenodigd voor een huwelijksfeest.

Maman heeft voor ieder van ons een pagne laten maken (Afrikaanse rok).

Blijkt dat naaisters aan hun stoffen namen geven. Zo heb je namen als gingembre (gember), cartouche (de stof is vol getekend met 'kogels'),...

Een van de stoffen is genaamd "Ou est ce que ca te fait mal?"

Wat wil zeggen: "Wat geneert er u" of "Waar doet het pijn"?

Een manier om gevoelens te uiten?

Le doigtier!!

Als moeders op de verloskamer toekomen, hebben ze hun zelfgemaakt pakket bij: 2 doigtiers, 2 steriele handschoenen, alcohol, 1 compres, een windel, katoenen luier, maandverband= la garniture, 2 pagnes, medicatie: 2 ampullen syntocinon en een infuus glucose met leiding en naald.

Anders...geen bevalling...

Niet alle moeders hebben hiervoor de nodige financien...

Mama 1 is bevallen. Mama 2 die er naast ligt nog niet.
Zij is nog in arbeid.

Vroedvrouw zegt tegen mama 2: Ou est le doigtier...
Mama 2 heeft geen geld voor doigtiers.

Mama 1 zegt: regarde dans mon sac, il y en a encore.
We kijken en inderdaad er ligt nog een doigtier, die we dan ook gebruiken.

Het raakt mij, haar compassie...

Kolonel

Je raakt niet zomaar binnen in een militair ziekenhuis om er humanitaire hulp te verlenen.
Ik heb het grote geluk in aanraking te zijn met mensen die er verantwoordelijkheid dragen.

Voor we van start kunnen gaan met onze hulp worden we aan de chef de service voorgesteld.
De generaal , hoofd van het militair ziekenhuis is afwezig. Dus ontvangt de kolonel ons.

Hij luistert naar mijn verhaal . Verhaal waarom ik naar Brazzaville gekomen ben.

Na een stilzwijgen zegt hij: Je loue votre initiatif. On a le desir de changer.
En, hij voegt er aan toe: On est des hommes . Entre des hommes il n y a pas de frontieres!

Spiegel

Ik geef toe...ik heb wel wat stress voor deze reis.

Gedachten malen door mijn hoofd en er heerst onrust in mijn lijf...

De vliegtuigreis is ook wat turbulent.
Ik probeer mezelf en mijn gedachten tot rust te brengen. Het lukt.

ET703, onze vlucht, kalmeert ook...
Is dit mijn spiegel?

Vliegroute

Op 30 juni 2012 vertrekken we in Zaventem richting Adis Ababa, Ethiopie, met tussenstop in Milaan om bij te tanken.
Na 3u vertrekken we naar Brazzaville.

In totaal duurt de reis 18u...vermoeiend dus...