Chaos , onaangename geur , krotten , 100-den mensen met kleine standjes langs de straatkant waar zowel
voeding , GSM kaarten , zeep , als speelgoed verkocht worden .
Afval wordt in geulen langs de kanten gegooid (en gezien er geen vuilkar langskomt , composteert het langs deze weg...) .
De straten zijn in slechte toestand desondanks het drukke verkeer.
Gele taxi's en overvolle (kleine) bussen komen af en aan .
Stof waait overal op.
Dit is Bangui...
Thuis gekomen verfris ik mij van gekleurd zweet...
dinsdag 9 november 2010
De waterput
Denise heeft het grote voorrecht een waterput ter beschikking te hebben .
Eén van de enige in de wijk (één op 10 gezinnen heeft een waterput).
Water voor de was , toilet , hygiëne , ...worden hier geput.
Tijdens het regenseizoen is hij overvol , tijdens de periode van droogte is er kans dat hij droog komt te staan.
Géén water...géén leven...!
Ik vraag mij af hoe ze het seizoen na seizoen , in Godsnaam doen!
Eén van de enige in de wijk (één op 10 gezinnen heeft een waterput).
Water voor de was , toilet , hygiëne , ...worden hier geput.
Tijdens het regenseizoen is hij overvol , tijdens de periode van droogte is er kans dat hij droog komt te staan.
Géén water...géén leven...!
Ik vraag mij af hoe ze het seizoen na seizoen , in Godsnaam doen!
zaterdag 6 november 2010
Borsten
Deze morgen hadden we bezoek : een babytje , jongste dochter van een kennis van de familie.
Denise draagt mij op even voor haar te zorgen.
Pech , na een tijdje begint de baby te wenen van honger en ik denk omdat zij haar moeder niet ruikt.
Moeder is niet in de omgeving en de baby huilt almaar heviger.
We bellen moeder op en ze zou komen.
Denise neemt baby over , maar desondanks nog steeds gehuil.
Omdat ze teneinde raad is , legt ze de baby uiteindelijk aan haar borst aan...
Denise draagt mij op even voor haar te zorgen.
Pech , na een tijdje begint de baby te wenen van honger en ik denk omdat zij haar moeder niet ruikt.
Moeder is niet in de omgeving en de baby huilt almaar heviger.
We bellen moeder op en ze zou komen.
Denise neemt baby over , maar desondanks nog steeds gehuil.
Omdat ze teneinde raad is , legt ze de baby uiteindelijk aan haar borst aan...
De poort van Afrika
Darmrommelingen , krampen in de buik en een maag dewelke zwaar aanvoelt.
Het duurt niet lang of ik moet naar de WC lopen..
Waterval , stortbevalling...
Afrika zit in mijn buik.
Ik kan niet anders dan mij neer te leggen en mij over te geven aan het gebeuren.
Ik voorzie mij : ORS poeder in mijn water en EM (effektieve microorganismen : deze zorgen voor herstel van de darmflora).
Ik denk : laat de natuur zijn werk doen , zolang het kan.
Zelfs lever en maag moeten erronder door.
De energie in Afrika is sterk.
Ze heeft de poort geopend.
Het duurt niet lang of ik moet naar de WC lopen..
Waterval , stortbevalling...
Afrika zit in mijn buik.
Ik kan niet anders dan mij neer te leggen en mij over te geven aan het gebeuren.
Ik voorzie mij : ORS poeder in mijn water en EM (effektieve microorganismen : deze zorgen voor herstel van de darmflora).
Ik denk : laat de natuur zijn werk doen , zolang het kan.
Zelfs lever en maag moeten erronder door.
De energie in Afrika is sterk.
Ze heeft de poort geopend.
De rivier Ubangi
Een onafgewerkt huis op een hoogte.
In de diepte de rivier Ubangi.
Een wijds zicht met hoge heuvels , bezaaid met tropisch groen.
Het water kolkt op sommige plaatsen en vindt zijn weg verder het binnenland in.
Wat een schoonheid...
Ik wordt er stil van.
In de diepte de rivier Ubangi.
Een wijds zicht met hoge heuvels , bezaaid met tropisch groen.
Het water kolkt op sommige plaatsen en vindt zijn weg verder het binnenland in.
Wat een schoonheid...
Ik wordt er stil van.
Mijn eerste muggebeet
Jeuk...ik krab...aan de tenen.
's avonds buiten gesoupeerd , terwijl alle delen van mijn lichaam bedekt waren.
Behalve...mijn tenen.
Het kleine grut....ze hebben het plekje gevonden.
's avonds buiten gesoupeerd , terwijl alle delen van mijn lichaam bedekt waren.
Behalve...mijn tenen.
Het kleine grut....ze hebben het plekje gevonden.
vrijdag 5 november 2010
Eindelijk...
Vertrek in Parijs 1u uitgesteld.
Na een vlucht met lekkere Libische lunch, landen we om 19u in Tripoli, Libië.
Ongeloofelijk, hoe de luchthaven en verschillende diensten hier geregeld zijn.
De controle der douane op verboden voorwerpen en paspoortcontrole gebeurt in familiale omstandigheden.
Vader gebiedt de bezoekers kleding en metalen voorwerpen in een mand te leggen, zoon controleert het doorkijksysteem , moeder vraagt de boardingtikets en een familielid zet er een stempel op .
De mensen dewelke verder doorreizen naar Bangui , worden naar een gemeenschappelijke zaal gebracht. Wachttijd 2 en een half uur.
Plots duikt een strenge Libiër op en roept "Bangui, blablabla..." (Libanees).
We begrijpen dat we moeten volgen om onze laatste vlucht te nemen.
Om 00u28 pil komen we toe in Bangui!
Nog , sorry , primitiever dan Tripoli.
Paspoorten worden gecontroleerd door jonge Afrikaanse vrouwen. Militairen zijn in de omgeving.
Boys klampen ons aan om onze bagage naar de wagen te brengen . Er wordt natuurlijk een fooi gevraagd .
En dan, de rit naar Quartier Fu . De wegen zijn niet zoals in België (wat te verwachten was) : hobbelig en met gaten.
Onze chauffeur stopt en met een pillamp zoeken we verder onze weg naar de woning van Denise , mijn gastvrouw. De schoonzus van Denise neemt mijn valies met een zwaai op het hoofd (18kg mensen!!!) en draagt ze zonder handen .
We worden ontvangen in een eenvoudig huisje , 4 kamers groot en kleine badkamer , dewelke bestaat uit een putje in de grond om het water te laten weglopen , een emmer met proper water en een kan . De muren zijn gecementeerd .
Ik wil mij toch wel verfrissen na zo'n lange dag en was mij op zijn Afrikaans .
Na een vlucht met lekkere Libische lunch, landen we om 19u in Tripoli, Libië.
Ongeloofelijk, hoe de luchthaven en verschillende diensten hier geregeld zijn.
De controle der douane op verboden voorwerpen en paspoortcontrole gebeurt in familiale omstandigheden.
Vader gebiedt de bezoekers kleding en metalen voorwerpen in een mand te leggen, zoon controleert het doorkijksysteem , moeder vraagt de boardingtikets en een familielid zet er een stempel op .
De mensen dewelke verder doorreizen naar Bangui , worden naar een gemeenschappelijke zaal gebracht. Wachttijd 2 en een half uur.
Plots duikt een strenge Libiër op en roept "Bangui, blablabla..." (Libanees).
We begrijpen dat we moeten volgen om onze laatste vlucht te nemen.
Om 00u28 pil komen we toe in Bangui!
Nog , sorry , primitiever dan Tripoli.
Paspoorten worden gecontroleerd door jonge Afrikaanse vrouwen. Militairen zijn in de omgeving.
Boys klampen ons aan om onze bagage naar de wagen te brengen . Er wordt natuurlijk een fooi gevraagd .
En dan, de rit naar Quartier Fu . De wegen zijn niet zoals in België (wat te verwachten was) : hobbelig en met gaten.
Onze chauffeur stopt en met een pillamp zoeken we verder onze weg naar de woning van Denise , mijn gastvrouw. De schoonzus van Denise neemt mijn valies met een zwaai op het hoofd (18kg mensen!!!) en draagt ze zonder handen .
We worden ontvangen in een eenvoudig huisje , 4 kamers groot en kleine badkamer , dewelke bestaat uit een putje in de grond om het water te laten weglopen , een emmer met proper water en een kan . De muren zijn gecementeerd .
Ik wil mij toch wel verfrissen na zo'n lange dag en was mij op zijn Afrikaans .
Abonneren op:
Posts (Atom)